(၄)
ကြိ
ဤရက္မ်ားအတြင္း ၿဂိဳဟ္ နကၡတ္ တာရာ တို႔သည္ မစၥတာကြိ အတြက္ ဗ်ဴဟာက်င္းလ်က္ ရွိၾကသည္ ။ ကြိသည္ ရွားေလာ့လီေဝလင္ တည္းဟူေသာ ေျပာင္ရႊန္းတာရာကေလးကို သူ႔အား မႈိင္းမရန္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ သည္ ။ ထို ေျပာင္ရႊန္း တာရာ ကေလးသည္ ၾကယ္ေပါင္းစံုေသာ နဂါးေငြ႕တန္းႀကီး တြင္လည္းပါ၀င္၏ ။ ခ်ားလ္စ္ဂါဒင္နီးယား၀က္စ္ တည္းဟူေသာ ၿဂိဳဟ္နကၡတ္ႀကီးတစ္လံုးႏွင့္လည္း ယွဥ္၍ထြန္း၏ ။ ဆာကဇုန ဓာတ္သေဘာျဖင့္ ထိုၿဂိဳဟ္နကၡတ္ႀကီးကိုလည္း ဆြဲငင္၏ ။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ထိုေျပာင္ရႊန္းတာရာကေလးသည္ ၿဂိဳဟ္နကၡတ္ႀကီးအား တယ္လီဖုန္းရွိရာသို႔ ညိႈ႕ငင္ဆြဲေဆာင္ လိုက္၏ ။ ဝက္စ္ၿဂိဳဟ္ႀကီးသည္ ကမာၻေျမစကားျဖင့္ပင္ မစၥတာကြိအေၾကာင္းကို စံုစမ္းသည္ ။ အိမ္မွ ႏွင္ထုတ္ မထုတ္ေမးသည္ ။
“ဟင့္အင္း” ေျပာင္ရႊန္းတာရာကေလးက ရယ္လိုက္ၿပီး “ ရွင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ၊သူ႔ကို အလုပ္ေတာင္း ေပးမလို႔ ၊ မရီနဲ႔ ရွင့္ ။ တစ္ကယ္ေျပာတာ ။ သူ႔ကို က်မ အလုပ္ေပးေစခ်င္တဲ့ သူက ရွင္ပဲ ။ သိလား ”
ၿဂိဳဟ္နကၡတ္ႀကီးသည္ တိုး၍သာ ရယ္ေနျပန္၏ ။
“ ဒီကိစၥ ကၽြန္ေတာ္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ ။ ခင္ဗ်ားေခြးၾကီးကို သူေမးတဲ့ စကားလံုးအတိုင္းေမးရရင္ သူက ဘာအသံုးက်သလဲ”
ရွာလီက လူၿပိန္းနားမလည္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားအေၾကာင္း ၊ စာေရးေကာင္းေသာ မစၥတာကိြ၏ ေက်ာ္ၾကားမႈ႔မ်ားကို ဋီကာခ်ဲ႕ေျပာ၏ ။ ဝက္စ္သည္ ရွာလီ့စကားကို စိတ္ဝင္စားေနေလသည္ ။
လြန္ခဲ့ေသာ ဂၽြန္လက အစုရွင္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ဝက္စ္ ဒါရိုက္တာျဖစ္လာေသာ ပို႔စ္သတင္းစာ၏ ဒါရိုက္တာ အစည္းအေ၀းတြင္ ဗိုလ္မႈးႀကီးေကာင္းအား ကူညီႏိုင္မည့္သူတစ္ဦးကို ခန္႔ထားရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္ ။ ဤဉာဏ္ႀကီးရွင္ကေလးသည္ သူတို႔လိုခ်င္ေနတသာ လူစားမ်ိဳး မျဖစ္ႏိုင္ေပဘူးလား ။
“သူ႔ဆီ ကၽြန္ေတာ္သြားလိုက္ပါ့မယ္ ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီေန႔သြားမယ္။ ေက်းဇူးတင္မေနပါနဲ႔ ။ သူက တစ္ေန႔က်ရင္ ခ်ားလ္ေအဒါးနား* လို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လာမွာပါ ”
* ခ်ားလ္စ္နင္ဒါဆင္ဒါးနား (၁၈၁၉-၉၇) ။ နာမည္ေက်ာ္ အေမရိကန္ သတင္းစာဆရာ ၊ အယ္ဒီတာ ၊ ထုတ္ေ၀သူ နယူးေယာက္ ရီဗ်ဴး သတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ (၁၈၄၉-၆၂) ။ အေမရိကန္ ေခတ္သစ္ သတင္းစာပံုစံကိုေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည္ ။ နယူးေယာက္ဆန္း သတင္းစာ၏ ပိုင္ရွင္အယ္ဒီတာျဖစ္သည္ ။
ကြိအဖို႔လည္း မစၥတာ၀က္စ္၏ ေႏွာင့္ေႏွးေနျခင္းအတြက္ မည္သို႔မွ် ကသိကေအာက္ မျဖစ္ေခ် ။ သူ႔စာအုပ္ထဲတြင္သာ ေန႔ေရာညပါ နစ္ျမဳပ္ေနသည္ ။ ရွာလီျပန္သြားၿပီး ငါးရက္ေျမာက္ေန႔ညေန ငါးနာရီတြင္ သူ႔တံခါးကိုေခါက္သံၾကားသည္ ။
အမ္မာသည္ ကတ္ျပားကေလးတစ္ခု ကိုင္ကာ၀င္လာသည္ ။ ကြိက ကတ္ျပားေပၚမွ အမည္ကို ၾကည့္သည္ဆိုရံု ၾကည့္လိုက္ၿပီး
“ ဘာကိစၥရွိလို႔တဲ့တံုး”
အမ္မာ မသိေခ် ။
“ ဒါျဖင့္လဲ အေပၚတက္လာခဲ့လို႔ေျပာလိုက္”
ပို႔စ္ သတင္းစာ ဒါရိုက္တာသည္ သူ႔အခန္းအထိ တက္လာသည္ ။ဝက္စ္ ျမင္ရေသာအခန္းသည္ သူ႔တသက္တြင္ ျမင္ဖူးသမွ် အက်ဥ္ေျမာင္းဆံုး အခန္းကေလးျဖစ္သည္ ။ စားပြဲေသးေသး ကုလားထိုင္ေသး ေသးကေလးတြင္ ကြိထိုင္ေနသည္ ။ မုန္တိုင္းေမႊထားသလို ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနေသာ စာအုပ္ စာရြက္ စာတန္းၾကားတြင္ ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
ဝက္စ္သည္ အလြန္အမင္းစိတ္ဝင္စားလာသည္ ။
“မစၥတာ ကြိပါလားခင္ဗ်ာ” ဟုေမးသည္ ။
“ဟုတ္ပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
ဝက္စ္သည္ မခ်ဳပ္တည္းႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ဟားတိုက္၍ ရယ္လိုက္၏ ။
“ခင္ဗ်ားကေတာ့ အမ်ားႀကီးလုပ္ေပးႏိုင္မွာေပါ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ နဲနဲေတာ့ လုပ္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ ၊ ပို႔စ္ သတင္းစာရဲ႕ သံတမန္အျဖစ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ လာခဲ့ပါတယ္”
“ပို႔စ္ သတင္းစာ”
ကြိသည္ သူ႔ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္ေပးလိုက္သည္ ။
“ေအာ္ စစ္ ႏိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေကာင္း ဆိုတာ ခင္ဗ်ားလား”
ဝက္စ္သည္ ပို၍ အူျမဴးခ်င္လာသည္ ။
“ကၽြန္ေတာ့္ နာမယ္က၀က္စ္ပါ ၊ ခ်ားလ္စ္ဝက္စ္ ။ ခင္ဗ်ား ကတ္ထဲက နာမည္ကတ္ျပားေပၚမွာ ေရးထား တဲ့အတိုင္းပါပဲ”
ဝက္စ္သည္ ကြိ၏ အိပ္ရာေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္၏ ။
“မစၥတာကိြ ။ ပို႔စ္သတင္းစာဟာ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ေရးႏိုင္သားႏိုင္တဲ့လူေတြကို အၿမဲရွာေန ပါ တယ္ ၊ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားဆီကိုလာခဲ့တာပါ ”
ကိြသည္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အလုပ္ကေလးရလွ်င္လုပ္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ဘူးသည္ကို ျပန္လည္အမွတ္ရလာ သည္။ အလုပ္သည္ ယခုသူ႔ထံေရာက္လာၿပီ ။ သူ႔စိတ္သည္ ေလးလံေန၏ ။
ရွာလီကိုေမးခဲ့သည့္ အတိုင္း
“ အဲဒီေတာ့ခင္ဗ်ားက ဘာအႀကံေပးခ်င္သလဲ” ဟု ဝက္စ္ကိုေမးလိုက္ေလသည္ ။
“ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာက ခင္ဗ်ားဘာေတြေရးခဲ့ဘူးသလဲ ။ သတင္းစာအတြက္ အသံုးက်မယ့္ ဘယ္လိုဘာသာရပ္ေတြကို ေရးႏိုင္သလဲဆိုတာ သိခ်င္တယ္ ”
ကြိ သည္သူ၏ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္း စာအိတ္ႀကီးကို ထုတ္ျပရျပန္သည္ ။ ဝက္စ္က ျမန္ျမန္ဖတ္လိုက္ၿပီး
“ အေတာ္ေကာင္းတာပဲ ၊ အျမတ္ခြန္ ကိစၥေရးထားတာ သိပ္မွန္တယ္” ဟုခ်ီးက်ဴးသည္ ။
ဝက္စ္က သတင္းစာတြင္ အိပ္ငိုက္စာမ်ားေရးရန္ လူလိုေနေၾကာင္း (“ေလးနက္ၿပီး ခိုင္ခံ့တဲ့ေဆာင္းပါး ေတြ”ဟူ၍ စကားလံုး သံုးႏႈန္းသည္ ။) ထိုအလုပ္မ်ိဳးကို ကြိ စိတ္ဝင္စားမႈ႕ ရွိ မရွိ သိလိုေၾကာင္း ရွင္းျပသည္ ။
ကြိက အလုပ္ခ်ိန္ မမ်ားပဲ အိမ္လခ အတြက္ရမည္ဆိုလွ်င္ လုပ္ခ်င္ေၾကာင္းေျပာသည္ ။
“ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းနဲ႔ သြားေတြ႕ပါ ။ အလုပ္ခန္႔တာ ျဖဳတ္တာ သူလုပ္ပါတယ္ ။ ခင္ဗ်ား အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာထား လိုက္မယ္”
ေနာက္တေန႔ မြန္းလြဲပိုင္းတြင္ ကြိသည္ ျပည္နယ္၏ ေရွ႕ေဆာင္သတင္းစာႀကီးျဖစ္ေသာ ပို႔စ္သတင္းစာ ၏ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းႏွင့္ သြားေတြ႕သည္ ။
ပို႔စ္သတင္းစာသည္ သံမဏိရွည္ေသာ သတင္းစာ ျဖစ္သည္ ။ ၁၈၄၆ ခုႏွစ္မွစ၍ မေန႔ တေန႔က အထိ မိသားစုပိုင္ ျဖစ္သည္ ။ ျပည္တြင္းစစ္ ကာလ*တြင္ သမၼတ ေဒးဗစ္**၏ လက္စြဲျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ျပန္လည္တည္ ေဆာက္ေရး ကာလ ***ႏွိပ္ကြပ္မႈ႕မ်ား အၾကားတြင္ မယိမ္းမယိုင္ ေက်ာက္စာတိုင္ပမာ ရပ္တည္ခဲ့သည္ ။ လူျဖဴႀကီးစိုးေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သည္ ။
*ေငြ၀ယ္ကၽြန္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္ ဆယ့္တျပည္နယ္က ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္သျဖင့္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္ (၁၈၆၁-၁၈၆၅) ။ ။ ေျမာက္ပိုင္းျပည္ေထာင္စုတပ္မ်ား ႏွင့္ ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္ ေပါင္းစုတပ္မ်ား တိုက္ၾကသည္ ။
**ဂ်က္ဗာဆင္ ေဒးဗစ္(၁၈၀၈-၈၉) ။ ။ အေမရိကန္ ေတာင္ပိုင္းျပည္နယ္ေပါင္းစု (၁၈၆၁-၁၈၆၅) ၏ သမၼတ။
***ျပည္တြင္းစစ္ အၿပီး ေတာင္ပိုင္း ျပည္နယ္ေပါင္းစုကို ျပည္ေထာင္စုထဲသို႔ ျပန္လည္သြတ္သြင္း၍ ႏိုင္ငံျပန္ လည္တည္ေဆာက္သည့္ ကာလ (၁၈၆၇-၇၇) ။
ေကာ္ေဇာအိတ္၀ါဒီမ်ား*ႏွင့္ စကာလာဝက္ဂရီဝါဒီ**မ်ားကို နာမဝိေသသန လွလွႀကီးတပ္ၿပီး ကားစင္တင္ခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တီလ္ဒင္*** အတြက္ ဝံ့ဝံ့စားစား တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သည္ ။ ေဟးစ္**** ကို သူခိုးဒျမပမာ ႐ႈတ္ခ်ခဲ့သည္ ။ ကလီဗလင္*****ကို ဘုရားတစ္ဆူ ဂူတစ္လံုး ေျမွာက္စားခဲ့သည္ ။ လြတ္လပ္စြာ ကုန္သြယ္ခြင့္^ကို အားျပည့္မာန္ျပည့္ ေထာက္ခံခဲ့သည္ ။ ေဘာ္ေငြသတၱဳလြတ္လပ္ခြင့္^^ ကို မ်က္စိမွိတ္ လက္ခံခဲ့သည္ ။ ဘ႐ိုင္ယန္ဝါဒ^^^တိုက္ပြဲတြင္ ‘ပံုမွန္’ ေနခဲ့သည္ ။
* ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး ကာလတြင္ေျမာက္ပိုင္းမွ ေတာင္ပိုင္းသို႔ ကိုယ္က်ိဳးရွာရန္ ဆင္းလာသူတို႔ကို ဆိုလိုသည္ ။ ေျခသလံုး အိမ္တိုင္ထြက္ကာ ေကာ္ေဇာေက်ာပိုးအိတ္ တလံုးႏွင့္ ဆင္းလာဟန္ကို အစြဲျပဳ၍ ေကာ္ေဇာအိတ္ဝါဒီ (ကားပတ္ဘက္အစ္ဇင္) မ်ားဟုေခၚသည္ ။
** ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးကာလအတြင္း ေျမာက္ပိုင္း၏ ႏိုင္ငံေရး၀ါဒီျဖစ္ေသာ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ ပါတီသို႔ ဝင္သည့္ ေတာင္ပိုင္းသား လူျဖဴမ်ားကို စကာလာဝက္ဂရီ မ်ားဟုေခၚသည္ ။
*** တီလ္ဒင္ ၊ ဆင္ျမဴရယ္ဂ်ဳံးစ္ (၁၈၁၄-၈၆) ။ ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ။ ၁၈၇၆ -ခုႏွစ္တြင္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ သမၼတေလာင္းအျဖစ္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲ ႏိုင္သည္ ။ လူထုမဲ၌ အသာရေသာ္လည္း မဲဆႏၵနယ္အလိုက္တြင္ တမဲတည္းကပ္႐ႈံေလသည္ ။
****ေဟးစ္ ၊ ႐ုသာပို႔စ္တီ (၁၈၂၂-၉၃) ။ ။ ၁၉ႀကိမ္ေျမာက္ အေမရိကန္ သမၼတ (၁၈၇၇-၈၁) ။ တီလ္ဒင္ကို လူထုမဲ၌ ႐ႈံးၿပီး မဲဆႏၵနယ္မဲ၌ တမဲတည္းကပ္ႏိုင္ကာ သမၼတျဖစ္လာသူ ။
*****ကလီဗလင္ ၊ စတီဒင္ ဂ႐ိုမာ (၁၈၃၇-၁၉၀၈) ။ ။ ၂၂ႀကိမ္ႏွင့္ ၂၄ႀကိမ္ေျမာက္ အေမရိကန္သမၼတ (၁၈၈၅-၈၉) ၊ (၁၈၉၃-၉၇) ။
^ ႏိုင္ငံတစ္ကာ ကုန္သြယ္မႈ႔ခ်င္း လြတ္လပ္စြာကုန္သြယ္ႏိုင္ေစရန္ အေကာက္အခြန္စနစ္ ၊ ကုန္ပမာဏ ၊ ကန္႔သတ္ခ်က္ စနစ္မ်ားကို ဖ်က္သိမ္းေရး၀ါဒ ။ ၁၈၉၆ ခုႏွစ္မွစ၍ အေကာက္အခြန္ အခြင့္ရွိခဲ့သည္ ။ ရီပတ္ ဘလစ္ကန္ပါတီႏွင့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက အေကာက္အခြန္ ျမင့္မားစြာ စည္းၾကပ္ၿပီး ျပည္ပကုန္သြယ္မႈ႕ကို ဟန္႔တားလိုသည္ ။ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး သမားမ်ားက အေကာက္ခြန္ ေလ်ာ့ခ်ေရးကို လိုလားသည္ ။
^^၁၈၉၆ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လတြင္ က်င္းပေသာ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ညီလာခံ၌ တင္သြင္းသည့္ ေဘာ္ေငြ စကၠဴျဖင့္ ဒဂၤါးလြတ္လပ္စြာ ထုတ္လုပ္ေရး အစီအစဥ္ ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ေငြေၾကးကို ေရႊျဖင့္သာမက ၊ ေငြျဖင့္လည္း ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံထားေရး အစီအစဥ္ျဖစ္သည္ ။
^^^ ဘရိုင္ယန္ ၊ ဝီလ်ံဂ်င္းနင္း (၁၈၆၀-၁၉၂၅) ။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ၁၈၉၆ခုႏွစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ညီလာခံတြင္ ေဘာ္ေငြစကၠဴထုတ္လုပ္ခြင့္ဘက္မွ ရပ္တည္လ်က္ ပါတီသမၼတေလာင္း အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ျခင္း ခံရသည္ ။
ဤသို႔လွ်င္ ပို႔စ္သည္ သမိုင္းေျပာင္ခဲ့ေသာ သတင္းစာျဖစ္ေလသည္ ။
ပို႔စ္သတင္းစာသည္ ပိုင္ရွင္၏ေျမးမ်ား လက္ထက္တြင္ အေျခခိုင္လာသည္ ။ ပို၍ျမန္ေသာ သတင္းစာ ၊ ပို၍ စာမ်က္ႏွာမ်ားေသာ သတင္းစာ ၊ အေရာင္ႏွင့္ ကာတြန္းဇာတ္လမ္းသံုးေသာ သတင္းစာမ်ိဳးကိုလူႀကိဳက္မ်ား လာေသာ အခ်ိန္တြင္ ပိုင္ရွင္တို႔ ေငြမလိုက္ႏိုင္ေတာ့ေခ် ။ ပို႔စ္သတင္းစာ၏ ေမွာင္မဲေသာေန႔မ်ား ။
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းက ဝင္ကယ္ခဲ့ပါေသး၏ ။ သို႔ေသာ္ ေလလံပစ္ရမည့္ အေျခသို႔ ဆိုက္ျပန္သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တိုးတက္ေသာ လူငယ္မ်ား ပါဝင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္စု ဝင္လာျပန္သည္ ။ ယၡဳအခါ သတင္းစာသည္ အျမတ္အစြန္းေပၚသည့္ အဆင့္သို႔ ျပန္လည္ တက္လွမ္းလာသည္ ။
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းကို အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ဆက္ခန္႔ သည္ ။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္း သည္ သမ႐ိုးက် သတင္းစာဝါဒကို ကိုင္စြဲသူ ျဖစ္သည္ ။ အယ္ဒီတာလည္းသူ တိုက္အုပ္လည္းသူ ။ မည္သည့္စာမွ် သူကိုယ္တိုင္ ပ႐ု* မဖတ္ပဲ သတင္းစာထဲ မေရာက္ႏိုင္ ။ တညတည ပ႐ုဂယ္လီ** ၄၀ ေလာက္ေတာ့ သူကအေပ်ာ့ထင္သည္ ။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ႕ အယ္ဒီတာလည္း သူပင္ျဖစ္၏ ။ ညအယ္ဒီတာ ဆိုသည္ပင္ သူ႔ခိုင္းဖတ္ ။ စီမန္ခံ့ခြဲေရးမွဴးလည္း သူ႔ၾသဇာ ခံရသည္ ။ ထိုလုပ္ငန္းမ်ားအျပင္ ေန႔စဥ္ေခါင္းႀကီးပိုင္း သံုးေကာ္လံ*** ေရးလိုက္ေသးသည္ ။
* ခဲစာလံုးစီၿပီးေနာက္ စာမူရင္းႏွင့္တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးျခင္း ။ စာလံုးေပါင္း အမွားအမွန္ ျပင္ျခင္း ။
** ခဲစာလံုးမ်ားကိုစီၿပီးေနာက္ စာမ်က္ႏွာမဖြဲ႕မီ ထည့္သည့္ သံျပားကိရိယာမ်ား ႏွစ္ေပခန္႔ရွိသည္ ။
*** သတင္းစာတြင္ ေဒါင္လိုက္ ခြဲျခားထားေသာ စာသားအကန္႔မ်ား ။
ကြိသည္ “အယ္ဒီတာ” ဟုေရးသားထားေသာ အခန္းတြင္းသို႔ မေျပာမဆို ဝင္သြားသည္ ။ က်င္စြယ္ျဖဴျဖဴ ၊ ဆံပင္ျဖဴျဖဴ လူဖိုင့္ဖိုင့္ႀကီး တစ္ဦး ။ စားပြဲႀကီးတြင္ ရွပ္အကၤ်ီလက္ေမာင္းပင့္ကာ စာေရးေနသည္ ။
“ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေကာင္းပါလားခင္ဗ်ာ”
“ကၽြန္ေတာ္ပါဘဲ ။ ဘာမ်ားလုပ္ေပးရမလဲ”
ကြိသည္ ဝက္စ္၏ ေထာက္ခံစာကို စားပြဲေပၚတင္ေပးလိုက္သည္ ။
“မစၥတာ ကြိ ကိုး ။ ထိုင္ပါခင္ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေမွ်ာ္ေနတာပါ ”
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းသည္ ေမးရိုးကားကား ၊ အသားနီစပ္စပ္ ၊ ေလျဖတ္ခံရမည့္ ပံုပန္းျဖစ္၏ ။ သို႔ေသာ္ သူ႔ေခါင္း ကား ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏ ရဲရင့္ေသာျခေသၤ့* ေခါင္းပံုစံမ်ိဳး ။ သူ႔မ်က္လံုးက ၾကင္နာမႈ႕အျပည့္အဝ ။ သူ႔အမူအရာက သိကၡာရွိရွိ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသည္ အခ်ိန္သည္ ေငြထက္ အရာေရာက္သည္ ဆိုေသာဝါဒကို ကိုင္စြဲသူ မဟုတ္၍ ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေလေၾကာရွည္ေနေလသည္ ။
*သုဏမ်ဳိးျခေသၤ့ (သမၼာက်မ္းစာ ဗ်ာဒိတ္က်မ္း -၅ ။ ၄)
“ဒီျပည္နယ္ရဲ႕ တဖက္စြန္းကေန တဖက္စြန္းအထိ တိုးတက္မႈ႕စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ရင္မွာ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနတယ္ ။ ဒီတိုးတက္မႈ႔နဲ႔ အတူ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚ လြတ္လပ္မႈ႕ေတြပဲ ထြန္းကားလာ တယ္ ။ ေခတ္ေဟာင္းက အစြဲအလမ္းေဟာင္းေတြလဲ ေပ်ာက္ကုန္ပီ ။ ဒီမိုကရက္ တံဆိပ္တပ္တိုင္း သစ္ကုန္ပီ လို႔ မယူဆေတာ့ဘူး ။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္တိုင္း ကိုလဲ ဟင္နရီဂ်ီဆာေဖ့ နဲ႔တတန္းထဲ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး ။
ကြိက “ ဟင္နရီဂ်ီဆာေဖ့က ဘယ္လိုလူလဲ”ဟုေမးသည္ ။
ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေကာင္းသည္ ထိုေမးခြန္းေၾကာင့္ တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္ ။
“အင္း အဲဒီဇာတ္လမ္း ခင္ဗ်ား မၾကာဘူး သိမွာပါ”
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္း ခဏမွ်ၿငိမ္သက္သြားၿပီး ဝမ္းနည္းသံေပါက္ေသာ္လည္း အသံမာမာျပင္းျပင္းျဖင့္ “ ခင္ဗ်ား နားနဲ႔ မ်က္စိကိုက်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ထား ၊ အတြင္းနားနဲ႔ အတြင္းမ်က္စိကို ေျပာတာေနာ္ ။ စိတ္ကိုလဲဖြင့္ထား ။ ႏွလံုးသား ကိုလဲဖြင့္ထား ။ ဒါမွ ဒီျပည္နယ္ကလူေတြဟာ ကမာၻေပၚမွာ အရဲရင့္ဆံုးလူေတြ ၊ အေဖာ္ေရြဆံုး လူေတြ ၊ အညွာတာဆံုးလူေတြ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားနားလည္ လာမယ္ ။ ဒါထက္ ခင္ဗ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီဝင္ လား”
“ကၽြန္ေတာ္က ႏိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒ သမားသက္သက္ပါ”
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းက ၿပံဳးရႊင္စြာျဖင့္
“ မွန္လိုက္တဲ့ စကားပါဘဲခင္ဗ်ာ သိပၸံပညာဆိုတာ ပါတီက အနားသတ္လို႔ မရပါဘူး ။ မစၥတာ ဝက္စ္က ခင္ဗ်ား ထူးခၽြန္ပံုေတြကို ေျပာထားပါတယ္” ဟုေျပာၿပီး ပို႔စ္သတင္းစာ ဘက္ကေပးခိုင္းသည့္ လစာေၾကးေငြ ကိစၥကို ရွင္းျပေနေလသည္ ။ ကြိသည္ တပတ္ ဆယ္ေဒၚလာ ရမည့္ ပံုေသဉာဏ္ပူေဇာ္စနစ္ ကို လက္ခံလိုက္ေလသည္ ။ တလအစမ္း လုပ္ရန္လည္း ယာယီ သေဘာတူလိုက္သည္ ။
“လႊတ္ေတာ္က လာမယ့္ ဂ်န္နဝါရီလမွာ စည္းေဝးမယ္ ။ အခြန္စနစ္ေတြ ျပင္ဘို႔ အေရးႀကီးတယ္ ။ လက္ရွိစနစ္ ကေတာ့ ဘယ္ဘက္က ၾကည့္ၾကည့္ ေက်နပ္စရာမရွိဘူး ။ ဒီေတာ့ အခြန္ ဥပေဒေတြကို ေလ့လာထား ေစခ်င္တယ္ ။
“ ဒီဥပေဒ ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်ပီးသားပါ”
“ဟုတ္လား ။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုသေဘာရသလဲ”
“ရုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ပဲ”
“ႀကိဳက္ၿပီ ။ က်ဳပ္က အဲဒီလို ျပတ္ျပတ္ေျပာတတ္တာမ်ိဳး ႀကိဳက္တယ္ ။ အဲဒီ ဥပေဒကို ဘယ္လိုေဝဖန္မလဲ ။ ဘယ္လို ကုစားမလဲ ေျပာပါအံုး”
ကြိက နည္းလမ္းမ်ားကို တိုတိုႏွင့္ ထိထိမိမိ ရွင္းျပသည္ ။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းက သေဘာက်သည္ ။
“အလုပ္ ခ်က္ခ်င္းစမယ္ဗ်ာ ။ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးဗ်ာ ။ ဆယ္ပုဒ္ျဖစ္ျဖစ္ ဆယ့္ႏွပုဒ္ျဖစ္ျဖစ္ ေရး ။ လူထုဆႏၵက အူလွန္ အသဲလွန္ ျပဳျပင္လာခ်င္ေအာင္ေရး ၊ ျပဳျပင္ရင္ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု လုပ္သင့္တယ္ ဆိုတာလဲ ေရးဗ်ာ။ ”
ကြိက ျပန္ရန္ထလိုက္၏ ။
“စကားမစပ္ အခြန္စနစ္ ျပဳျပင္ေရးနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး က်ဳပ္လဲေဆာင္းပါး တစ္ေစာင္ေရးလိုက္ေသးတယ္ ။ လမ္းခင္းတဲ့ သေဘာေပါ့ ။ တျခားေဆာင္းပါးေတြ လိုက္လာေအာင္ ေရးလိုက္တာဘဲ ။ ခင္ဗ်ားလဲ ဖတ္ၿပီးေရာေပါ့ ”
“ဖတ္ပီးပါပီ”
“ဘယ့္နဲ႔ သေဘာရသလဲ”
“ခင္ဗ်ားတကယ္ေရးတာလား”
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းသည္ အနည္းငယ္ အံ့အားသင့္သြားကာ “ဒါေပါ့” ဟုအေျဖေပးသည္ ။
“ခင္ဗ်ား ေမးမွေတာ့ ေျဖရမွာေပါ့ ။ ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ေတာ့ ရီစရာေကာင္းတယ္ ထင္တာပဲ”
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းေဒါပြသြားသည္ ။ သူသည္ ပင္ကိုယ္စိတ္ဓာတ္အရ ေဒါသကုမၼာရ ျဖစ္၏ ။ သို႔ေသာ္ ဤအသက္ အရြယ္တြင္ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း ႐ႈး႐ႈးရွားရွား လုပ္ေန၍ အက်ိဳးမမ်ားသည္ကို ဆင္ျခင္မိလာသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယၡဳအခါ စိတ္အလြန္ထိန္းသည္ ။
“ေျဗာင္တိုက္ ေျပာတတ္ပါေပ့ဗ်ာ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္ ။ က်ဳပ္တတ္သမွ် မွတ္သမွ်နဲ႔ လုပ္ထားတာေလးေတြေတာ့ ခင္ဗ်ား စာနဲ႔ယွဥ္ရင္ အရွက္ကြဲေတာ့မွာဘဲ”
“ဒါေတာ့ ခင္ဗ်ားအကဲျဖတ္ေပါ့ဗ်ာ”
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေကာင္းသည္ ေစာေစာက ကြိကို ညစာဖိတ္ေကၽြးမည္ဟု ႀကံထားသည့္စိတ္ကူးကို ဖ်က္ကာ ဦးညႊတ္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလသည္ ။ ကြိကလည္း သုတ္သုတ္ပင္ ျပန္ထြက္လာခဲ့၏ ။ သူ႔နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဤေတြ႔ဆံုပြဲအတြက္ တနာရီသာ အခ်ိန္သံုးရန္ သတ္မွတ္ထားခဲ့ပါလ်က္ ဆယ္မိနစ္ပို၍ အခ်ိန္စားသြား ေၾကာင္း သူသတိျပဳလိုက္ မိသည္ ။
No comments:
Post a Comment